Set sneltreinrijtuigen CIWL Orient-Express

De roemrijke naam "Oriënt-Express" roept op vandaag een beeld op vol mystiek, magie, nostalgie en heimwee, die deze luxetrein van diplomaten, avonturiers, agenten, smokkelaars, "femmes fatales" en gekroonde en ongekroonde hoofden na verloop van tijd tot een legende maakte. Deze beroemde trein speelde vaak een hoofdrol in talloze boeken, misdaadromans, spionageverhalen en films. Alles begon met het grandioze idee van Georges Nagelmackers om luxueuze slaaptreinen op het Europese continent te introduceren. Op 4 december 1876 richtte hij te Brussel de vandaag nog bestaande "Compagnie Internationale des Wagons-Lits" (CIWL) op. Door de groei van het spoornet in de richting van de Balkan ontwikkelde Nagelmackers plannen voor een volledig uit wagons van de CIWL samengestelde trein van de kanaalhavens naar de Balkanstaten en de toen nog niet per spoor bereikbare eindbestemming Constantinopel (het huidige Istanbul). Op 5 juni 1883 begon de legende in Parijs met de eerste "Express d'Orient". De eerste "Oriënt-Express" bestond slechts uit een restauratiewagen, twee slaapwagens en twee bagagewagens. Maar op die gedenkwaardige namiddag schreef deze trein in het Gare de l'Est verkeersgeschiedenis. De reis op de Balkan verliep niet echt eenvoudig, want de reizigers moesten stukken van het traject per schip of met een postkoets afleggen. Daarna bereikte de Oriënt-Express op 12 augustus 1888 via Boedapest, Belgrado en Sofia voor het eerst zijn eindbestemming Constantinopel. De luxetrein groeide snel uit tot een echt succes. Door het uitbreken van de eerste wereldoorlog moest de CIWL-luxetrein worden stopgezet. Na de oorlog reed dan een zogenaamde "train de luxe militaire" van de overwinnende grootmachten, met wagons van de CIWL, vanaf februari 1919 tussen West- en Oost-Europa, maar niet door Duitsland. Pas vanaf 1920 kon de normale reisroute weer worden gebruikt, en verliep het traject opnieuw via Straßburg, Karlsruhe, Stuttgart en München. Met ingang van de zomerdienstregeling van 1921 reed de trein opnieuw onder zijn traditionele naam en werd het traject van Wenen over Bratislava en Budapest tot Bukarest verlengd. Op het Badische deel van zijn traject werd de Oriënt-Express getrokken door de Badische Pacific-sneltreinlocomotief van de serie "IV h", die van 1918 tot 1920 door Maffei in drie bouwplannen met in totaal 20 exemplaren werd geleverd. Voorbestemd voor de zware sneltreindienst, hoofdzakelijk op de Rheintalbahn Basel – Mannheim, trokken de elegante, moderne 2’C1’h4v-machines ook de Oriënt-Express. Dankzij de gecombineerde aandrijving met vier cilinders en met tandemschijven, en de nagenoeg unieke grote rooster van 5 m² in combinatie met de goede massabalans, werden lange trajecten voortreffelijk en snel afgelegd. Door de Ruhrbezetting tussen januari 1923 en 29 november 1924 kon de Oriënt-Express niet langer door Duitsland rijden en moest die naar het Arbergtraject uitwijken. Daarna kon men in Baden opnieuw de mooi gevormde IV h voor de luxetrein zien, vanaf 1925 dan als DRG-serie 18.3 met de nummers 18 301-303, 18 311-319 en 18 321-328.